Meditatie – Novi Sad (Srbija), 19 april 2019
‘Paas-feest’
Joke en ik treffen het, en de Serviërs met ons. We hebben hier niet slechts één, maar twee zondagen achter elkaar Paasfeest (Uskrs / Vaskrs)! Ja, de eerste naar de traditie uit het Europese westen en de tweede naar de Oosters-orthodoxe overlevering. Dva puta (twee keer), het kan niet beter. Pasen is immers hét christelijke feest bij uitstek.
Zondag hoop ik te preken over bovenstaande feest-tekst uit de Bijbel. Op die eerste paasmorgen zien we de engel neerdalen, zijn uiterlijk als de bliksem, zijn kleren wit als sneeuw! Hij opent de deur voor Zijn Koning. Als de dienaar zó is, hoe is dan de grootheid van Koning Jezus! Duidelijk moet zijn dat Jezus’ lijden en sterven aan het kruis niet het einde, maar het begin zijn. Geen nederlaag, maar overwinning. En dan is het niet meer dan een logisch gevolg dat Hij wordt opgewekt. Het werk is volbracht en de huiveringwekkende grafsteen een feeststoel!
Duidelijk moet worden dat Jezus’ kruisiging niet het einde was, maar het begin. Begin van nieuw leven, voor Jezus Zelf, maar ook voor ieder die het bij Hem zoekt! Uit Jezus’ opstanding blijkt dat Jezus Zijn Messias-missie volkomen vervuld heeft: Hij is de Vader volledig gehoorzaam geweest en heeft Gods toorn over de zonde volledig gedragen.
Hoewel nog steeds niet over hun vrees heen, ontluikt er bij de vrouwen, als een opengaande narcis in april, grote blijdschap (vers 8) : Jezus leeft, hun Heere leeft! En als Hij leeft, dan ook zij.
Efeze 2:4-5 zegt het zó:
Toegepast op jou en mij
Als je je vastklampt aan je aardse bestaan, zul je het uiteindelijk kwijtraken. Als je je vast klampt aan de Heere Jezus, de gekruisigde en opgestane Heiland, laat je dan, met al je verwarring en kleingeloof, met de vrouwen leiden tot diepe verwondering en bijbehorende grote blijdschap: Jezus leeft en jij / ik met Hem!
En: laten we als ‘engelen’ van Koning Jezus ook voor anderen de deur voor onze Heiland openen, zodat ook zij, uit Gods genade (Efeziërs 2:5 – slot), Hem met geloofsogen mogen zien en leren kennen. Niet om bang van te worden, maar om hun zondeschuld en bijbehorende angst bij onze Heiland in te ruilen voor redding en bijgevoegd leven! Laten we dan Paasfeest vieren, één of twee keer. En eigenlijk elke zondag, als eerste dag van de week, als dag van de Heere Jezus!
Uw Pier Meindertsma
