Meditatie – Novi Sad (Servië), 14 april 2025 Pasen – Hristos vaskrse, Vaistinu vaskrse. Versteende uitdrukkingen in Serviëén getuigenis. ‘Wandel met wijsheid bij hen die buiten zijn, en buit de geschikte tijd uit. Laat uw woord altijd aangenaam zijn, met zout smakelijk gemaakt, opdat u weet hoe u iedereen moet antwoorden,’ Kolossenzen 4 vers 5 en 6. ‘De Heere is waarlijk opgestaan!’ – niet verkeerd om zo komende zondag dit blijde gebeuren elkaar als het ware toe te belijden. Immers: Jezus’ volbrachte werk aan het kruis voor onze zonden, bekroond met Zijn heerlijke opstanding! Het is daarentegen een koude douche als zo’n paasgroet een versteende uitdrukking wordt. Maar kunnen we er iets positiefs aan vastknopen als getuigenis? In onze jongste – onder: ‘Wat in Servië anders is’ – memoreert mijn vrouw aan iets dergelijks in Servië. Mensen zijn hier alleszins godsdienstig, maar veel is slechts traditie en ook nog vaak buiten-bijbels. Laten we het bij Pasen houden: op die dag wordt vrij algemeen elkaar toegesproken: Hristos vaskrse: Christus is opgestaan, met als antwoord: Vaistinu vaskrse: Hij is echt opgestaan. Dat klinkt je toch als muziek in de oren, maar is helaas vaak slechts een gestolde frase…. Versteende christelijke uitdrukkingen kennen we in Nederland ook. Bijvoorbeeld het spontaan zeggen van ‘Halleluja’ bij spectaculaire gebeurtenissen. Helaas, het is niet echt. ik bedoel: niet echt gemeend. Geen serieuze oproep tot lof aan de de HEERE (Jahwe), wat de uitdrukking ‘Halleluja’ betekent. Merken we zulke zaken (nog) op? De Bijbel spreekt toch over het niet ijdel gebruiken van Zijn Naam, is dat niet één van de Tien Geboden?! En toch: in je leven met God kan Hij je soms ideeën aan de hand doen zó te reageren zodat we er een getuigenis aan vast kunt knopen. Lees daarbij nog even de boodschap uit bovenstaande tekst: . Hvala Bogu Oké, een ander Nederlands voorbeeld: als iemand voor een ongeluk gespaard wordt, hoor je zeggen: God zij dank! Het is echter een algemene uitdrukking geworden zonder een echte inhoud. Men is dankbaar, maar het is een lege dankbaarheid, het heeft geen adres, men wil niet echt God de dank geven. Dezelfde uitdrukking kennen we in Servië ook, verwoord met: Hvala Bogu (dank aan God). En wat een verrassing: de frase werd zelfs behandeld door ‘teacher Boko’ (hij heet trouwens eigenlijk: Borko) waar we vaak ‘s ochtends bij de koffie een lesje Servisch van mee pakken. Ja, ‘hvala Bogu’ kwam aan de orde, maar met de uitleg dat dit geen echte betekenis had, maar gewoon een manier van zeggen was, ‘just a phrase’. Hristos se rodi /...